Het werk van Donders verkent de complexe relatie tussen menselijke vooruitgang en ecologisch verval. Hij wordt geïnspireerd door industriële landschappen en de technologieën die ons leven vormgeven, maar ook door de verwoestende gevolgen van hun massaproductie en vervuiling. De kern van zijn werk is een onderzoek naar de esthetische, ecologische en materiële impact van het winnen en verwerken van grondstoffen. Dit proces heeft onze leefomgeving onomkeerbaar veranderd, met niet biologisch afbreekbare stoffen die hun weg vinden naar elk levend wezen op deze planeet. Chemicaliën en giftige stoffen, ooit beperkt tot industriële omgevingen, zijn nu alomtegenwoordig: in onze producten, ons lichaam en de ecosystemen om ons heen. Daarnaast is Donders gefascineerd door de technologie zelf – het industriële complex dat onophoudelijk produceert, metalen steden van pijpen, kettingen en rook die staan als monumenten voor de menselijke vooruitgang. Fabrieken en productieketens symboliseren de kracht en het doorzettingsvermogen van de mensheid, maar ze onthullen ook onze achteloosheid ten opzichte van de gevolgen van onze daden. Het feit dat de mensheid tot monumentale prestaties in staat is, zoals het landen van een man op de maan slechts zestig jaar na de eerste vlucht, toont ons potentieel. Toch brengt deze vooruitgang ook risico’s met zich mee: vervuiling en aantasting van ons milieu brengen ons dichter bij een onzekere toekomst. Donders zijn installaties belichamen zijn fascinatie voor deze dualiteit – vooruitgang en vernietiging – en nodigen uit tot reflectie. Elk werk stelt vragen over hoe we onze toekomst vormgeven en hoe we ons kunnen aanpassen aan de wereld om uiteindelijk het tij te keren.